Çocuklarla yemek yapmak bir aktiviteden daha fazlası
Hiçbir zaman geç olmasa da, çocukları ne kadar erken mutfakta aktif görmeye başlarsanız o kadar iyi. Kendi işinize yarar, yükünüzü hafifletir diye demiyorum. Çevremde ve arkadaşlarımdan mutfağa girmeye çalışan çocuklarına çok da göz yummayan tanıdıklarım var. Eğer siz de, bu durumun bir başağrısı ve ya tedirgin edici bir aktivite olduğunu düşünüyorsanız söyleyeceklerime kulak verin.
Yemek yapmak tabii ki mutfağa girip çıkmak, etrafı kirletmek ve oturup yemeği yemek ile bitmiyor. Sizin için bu aktivite aslında bir görev ya da yorucu bir eğitim gibi gözüküyorsa, çocuğunuza sorumluluklar verin ve yemek yapmayı gerçekten stratejik bir oyun haline getirin.
Nereden mi başlamalı?
Birinci aşama: bir günlük aşçı
Öncelikle neden haftanın belirli bir gününde, çocuğunuzu aşçı ilan etmiyorsunuz? Ortak kararınızla belirlediğiniz günden sonra en çok hangi yemeği pişirmek istediğinize karar verin. Ama bu aşamayı birazcık renklendirmek için çocuğunuzu yemek kitapları ve sevdiğiniz yemek blogalrı ile başbaşa bırakın. Ve bir seçim yapmasına izin verin. Size göre uygulanabilir bir tarif seçiminde karar verme süreci bakalım nasıl geçecek.
İkinci aşama: Liste hazır mı?
Şimdi mutfaktan çıkıp, ihtiyaç listesini hazırladıktan sonra malzemeleri edinme vakti. Listenizi birlikte oluşturun. Ne alacağınızı bilerek gidin. Bence yemek alışverişi, yemeğin kendisini pişirmek kadar eğlenceli. Hem de bu mevsimde, mahalle manavları taze meyve sebze ile donatılmışken.
Üçüncü aşama: Haydi iş başına!
Malzemeleri ortaya döktükten sonra, işleme geçin. Yapılacakları bir sıraya koymak tabii ki listenin başında gelmeli. 6 yaşından küçük çocuklar için elbette kontrolü kaybetmemenizi öneriyorum. Özellikle yemeği ısıtırken yardım anında sizlere danışabileceklerinden emin olmalılar. Gerisi kolay.
Dödüncü aşama: Yemeği yedikten sonra oyun bitmiyor
Yemeğinizi yediniz. Ama unutmamalısınız ki oyunun kuralları masadan kalkınca bitmiyor. Bu yüzden temizleme ve toparlama işleminde de işbirliği yapacağınıza emin olmalısınız. Çocuğunuzun sorumluluk almasına izin verin.
Bakıldığında yemek yapma, yukarıda da dediğim gibi, çocuklarla paylaşılacak en kıymetli aktivitelerden biri. Bir kaliteli zaman ama hem paylaşım hem risk, hem de işbirliği içinde ilerliyor.
Kendimden hatırlıyorum da, yaklaşık 9 yaşımda kek yapmaya başladığım zaman fırının başından ayrılmadan kekin kabarmasını izliyordum.Yani kekin peşini hiç bırakmıyordum. Burada da tüm oyun bir görev ile başlıyor. Kendi görevleri, yapmak istedikleri tarifi seçtikten sonra başından sonuna kadar bütün sürece dahil olarak, her çocuk gibi en mükemmelini yaratmaya çalışıyorlar.
Bu sürecin yararları saymakla da bitmiyor. Malzemeleri seçmekten başlarsak eğer, kendilerine neyin yararlı olacağına karar vermek onların elinde. Yemek yaparken belirli bir planla minik minik adımlarla sonuca ulaştıklarını görmek, birebir özgüven çalışmasına dönüşüyor.
Yapılacakları belirlerkemek ve yol haritasını çizmek yemek yapmanın tabii ki en stratejik yanlarından. Bu aktivite sadece özgüven değil, yemek yaparken kullandığınız ölçüler ve değiştirdiğiniz tarifi kendi mutfağınıza uyarlarken, çocuğunuzun matemetiğini farkında olmadan kullanmasına bir bahane.
Bu arada tabii ki kullanılan keskin aletler için de çocuğunuza nasıl kullanılcağını öğretmeniz ve nasıl kullanılcağı konusunda anlaştığınızdan emin olmanız çok önemli. Burada önemli olan ona güvendiğinizi belirtmeniz ve kullanım kurallarını belirlemeniz.
Erken yaşta mutfakta minik minik projeler yapmak elbette ilerisi için büyük lükse dönüşecek. Yine sadece tüketici değil, üreticiliğe yoğunlaşan emeği anlamlandıran harika bir aktivite yemek yapmak. Şimdiden minik aşçılar yetiştirmenin tam sırası değil mi?
Bu yazı Kapbula‘nın katkılarıyla hazırlanmıştır.
