Minik Gezgin Dünyayı Dolaşıyor
İnci ve Soner Sarıhan iki öğretmen. 2005’den beri her yaz dünyayı dolaşıyorlar. 2009’da dünyaya gelen oğulları Tibet Çınar da onlara katılıyor. 2005-06’daki Akdeniz ve Karadeniz sehayatlerinden sonra her yaz bir rutine gelen yolculukları için “Yolda olmak, kalıplara sıkışıp kalmamak, rüzgarı yüzümüzde hissetmek en önemlisi de dünyaya açtığımız koca delikler için bir yama yapmak iyi gelmişti bize,” diyorlar. 2007’de İran, Pakistan ve Hindistan’dan geçen rotalarını Taç Mahal’in önünde bitirmişler. 2008 yılında Almanya’dan Hollanda, Belçika ve Fransa’da dönmüş pedalları.
2011’de, Tibet Çınar henüz 22 aylıkken, Orta Avrupa‘da Almanya, Fransa, İsviçre, Avusturya, Slovakya, Macaristan, Çek Cumhuriyeti turu yapmışlar. 2012 Hollanda’dan Türkiye’ye 10 ülkeyi geçip 3660 km kat ederek ailece bisikletleriyle gelmişler. Bir hayal kurmuş peşinden gitmiş, bisikleti hayat biçimi edinmiş minik Gezgin’in annesi İnci Hanım, Yeşilist için sorularımızı yanıtladı.
Her yıl gideceğiniz rotayı neye göre belirliyorsunuz?
Planlama sırasında en önemli şart kalıplardan uzak bir coğrafya. Büyük şehirlerin reklam tabelalarından uzak, siyah ya da gri olmayan yeşil bir rota seçiyoruz. Artarda eklendiğinde dünya turu olmasını hedeflediğimiz bu turlarımızı planlarken, Tibet Çınar birkaç yıl daha büyüyene kadar nispeten daha güvenli ülkeleri seçiyoruz. O birkaç yıl geçince en büyük hayal, Güney Afrika ve oğlumuza adını veren Tibet topraklarında pedal çevirmek.
2009’da oğlunuz Tibet Çınar’ın doğmasıyla o da bisiklet turlarınıza katılmış. Çocuklu ve çocuksuz bisiklet turunu nasıl karşılaştırırsınız?
Yolculuk öncesinde de zaten kamp hayatına uzak kalan bir aile değiliz. Tibet bu duruma alışık yani. Onun sevdiği erişte, dut kurusunu ve pestili heybemizden eksik etmiyoruz. Yol boyu ağaç kabuğu yapraklar, kuş tüyleri ya da çamurla etkinlikler yapıyoruz. Daha plansızdı ondan öncesi. Şimdi daha temkinliyiz. O yelkenler fora deyince çadır kuruluyor. Geminin rüzgarı da, kaptanı da Tibet Çınar. Tabii en büyük eğlencesi de. Yol boyu onunla, unuttuğumuz hayret etme yeteneğimizi yeniden kazanıyoruz.
Bir günde kaç km gidiyorsunuz ve bu seyahatin en zor yanı nedir?
Ortalama 80 km civarında. Burada gün batımını izleyelim deyip 10. kilometrede bir göl kıyısında çadır kurduğumuzda oluyor. Gece yarısına kadar pedalladığımız 150 km’yi geçtiğimiz de oluyor. En büyük zorluk trafik yoğunluğu. Araçlarla birlikte sürerken ne hikmetse biz bisikletliler görünmez oluveriyoruz. Arkada koca bir römork ve deve gibi yüklü bisikletlerimizle, biz yokmuşuz gibi davranan sürücülere karşı zor anlar geçiriyoruz. Bu tehlike dışında, muson yağmurlarında, radyodan fırtına çağrısı yapılan günlerde sürmek, çamurla hemhal olmak, gökyüzünün görünmediği ağaçlarla kaplı patikalarda kaybolmak yolculuğumuzun en eğlenceli bölümleri.
Yolda sizin gibi başka ailelere rastlıyor musunuz?
Çok fazla karşılaşıyoruz. Hatta Slovakya‘da tanışıp adresimizi verdiğimiz 2 çocuklu bir Fransız aileyi Türkiye’ye döndüğümüzde iki hafta evimizde ağırlamıştık. Farklı rotalarda bisiklet sürüp Türkiye’de buluşmak ve yola dair sohbetler etmek hepimizi mutlu etmişti.
Aileniz ve çevrenizdekiler yolculuklarınızı en başında nasıl karşıladı?
Çevremizdeki çoğu kişi için bu imkansız bir yolculuktu. Elbette felaket senaryoları da yazıldı. İlk yıllar, “Bir hevestir, geçer gider,” dedi ailelerimiz. Tibet Çınar henüz 22 aylıkken çıktığımız ve 6 ülkeden geçtiğimiz yolculuk sonrası, bunun bir yaşam tarzı olduğunu anlamıştı herkes. Gitmek virüsü vücuda girmişti ve çıkmıyordu.
Bulunduğunuz okullarda öğrencilere bisiklet sevginizi aşılayabiliyor musunuz?
Öğretmen olunca rol model oluyorsunuz ister istemez. Öğrencilerimize spor araba ya da havuzlu villa dışında da hayaller olduğunu gösterdik. Üzdüğümüz toprak anayı mutlu edecek yöntemlerinde bulunduğunu anlatıyoruz. Okullarda açılan fotoğraf sergileri ile bisikletle de ulaşımı önemini vurguluyoruz. Bir köy okulunda çalışıyorum. Öğrencilerimin böceklerden ve çamurlanmaktan korktuğunu görmek, ağaca çıkamamalarını izlemek beni üzüyor. Veli toplantılarında çocuk ve doğa arasındaki sıkı dostluğun yavrularımıza iyi geleceğini anlatmaya çalışıyorum.
Bisikletle seyahatin 3 olmazsa olmazı nedir?
- Ev yapımı bol tahıllı erişte.
- Banyo, bulaşık ve çamaşır için kullandığım bir kalıp zeytinyağlı sabunum.
- Tibet’in büyüteci ve gözlem kabı.
Bugüne kadar başınıza gelen en keyifli bisiklet anınız?
Budapeşte’de internet üzerinden turumuzu takip eden bir ailenin daveti üzerine onlarda kaldık. Aynı gün Tibet Çınar’ın doğum günüydü. Ailenin Esti adında 4 yaşındaki kızı ve Levi adında 6 yaşındaki oğulları kendi oyuncaklarından birer tanesini hediye paketi yapıp Tibet Çınar’a verdiler. Bir de yaş pasta çıkıverdi sonra sürpriz olarak. Bu içten paylaşımlar bizi çok etkiledi. Aslında her gün çok keyifli ve eğlenceli, günleri birbirinden ayırmak zor.
Size göre en bisiklet dostu şehir ve ülkeler?
Hollanda – Almanya ve diğer kuzey ülkeleri bu konuda çok açık ara öndeler.
Türkiye’de bisiklete olan ilgiyi ve otomobil bağımlı kültürümüzü nasıl değerlendiriyoruz? Sizce nasıl değiştiririz?
Bisiklete olan ilgi giderek artıyor. Aslında Türkiye’de bisiklet satış oranları yükseliyor. Fakat daha kaliteli ve kullanıma yönelik alımlar yeteri kadar değil. Bisikletler balkonun, bodrumun bir yerlerinde ya da yazlıkta bekliyor. Bu konuda bütün sporlarda olduğu gibi çocuklardan başlamak gerek elbette. Biz kendimizi ve ailemizi dönüştürmeyi başardık, herkes başarabilir. Biz yaptıklarımızı paylaşarak, yaptığımız işin güzel yanlarını daha ön plana çıkartarak, bu konuda yazarak, çizerek örnek oluyoruz. İnsanların bu yaşam biçimini seçmemeleri için her zaman bahaneleri olacaktır. Bu bahaneleri bulmak isteyenler, Hollanda’da bile bulabilir. Nitekim Almanya’daki Türkler arasında bisiklet kullanım oranı ne kadar yaygın acaba? Beklemek gerekiyor sadece. Su akar yatağını bulur. Enseyi karartmaya gerek yok.
Nasıl bir bisikletli Türkiye hayal ederdiniz?
İnsanların daktilodan klavyeye geçtiği kadar kolay bir şekilde bisikleti de bir ulaşım yolu olarak benimsedikleri bir türkiye hayal ediyoruz.
Siz bir hayal kurmuşsunuz ve onu takip etmişsiniz. Bu yolculuğa çıkmak isteyenlere tavsiyeniz?
Hayal kurduk ve harekete geçtik. Belki de içinde bulunduğumuz kaba sığmadık taştık.”Ben az tüketiyorum. Birkaç çul çapul da bana yetiyor,” diye yükselen bir çığlıktı belki de bizimkisi. Hayalimiz yeşildi ve hep yeşil kalmasını diledik.
Yola çıkmak isteyenlere tek tavsiyem, yola çıkmadan önce ruhlarını ve düşüncelerini gezgin yapsınlar. Gerisi gelir.
Minik Gezgin Tibet Çınar ve ailesi 2013 yolculuklarına 1 Temmuz’da başlayacaklarmış, yeni hedefleri Kuzey Kutup Dairesi’ne ( 66. enlem) bisikletle ulaşmakmış. Sizler de yolculuklarını www.minikgezgin.com adresinden takip edilebilirsiniz.
Ayrıca haziran ayının ilk haftasında, Optimist yayınları arasından çıkacak olan kitapları “Pedalımda 5 ülke” raflarda olacakmış. Kaçırmayın, diyoruz.
